سلام همصحبت...
اولین جایی که من حضور در دنیای مجازی رو توش احساس کردم تو بودی....می دونم که حالا مدتهاستغبار فراموشی روتو پوشونده.. .اومدم گرد و غباری بگیرم..می دونی تو این مدت داستان یک زندگی شد یار من..همدم تنهایی های من..امابه نظرم رسید شاید اینجا، برای گفتن یه سری حرفا جای دنج تری باشه...تو این مدت که سری به تو نزدم خیلی چیزها تو زندگی من عوض شده..انگار من دیگه اون محمدرضا نیستم..انگا که به کلی پوست انداخته باشم..انگار...بگذریم رفیق..بگذریم..راستی دیگه کسی به اینجا سر می زنه؟
