لحظه لحظه ي نگاهش مهرباني بود
بي نگاهي به او ، خيره ات شد
هيچ نديدي!!!
خورشيد بود چشم مي سوزاند بي مروت
تاب نگاهت را نداشت
گذاشت و گذشت
رفت با تمام مهربانيش
کجا؟ خدا مي داند، خدا